[ad_1]
وزارت اطلاعات و فرهنگ می گوید که فقط در دو ماه گذشته ، وزارت اطلاعات و فرهنگ 37 مورد علیه زندگی روزنامه نگاران ثبت کرده است.
عبدالمنان شیوا شرقی؛ معاون انتشارات وزارت اطلاعات و فرهنگ گفت که برخی از تهدیدها با کمک نهادهای امنیتی برطرف شده و برخی نیز تحت پوشش امنیتی قرار گرفته اند.
شیوا شرقی همچنین گفت که تعدادی از روزنامه نگاران برای کاهش تهدیدات نقل مکان کرده اند.
وی گفت تعدادی از روزنامه نگاران به مقامات وزارتخانه گفته بودند که به دلیل تهدیدهای امنیتی چاره ای جز ترک کشور ندارند. اما وی ارقام دقیق را ارائه نداد.
علاوه بر خبرنگاران ، تعدادی از فعالان جامعه مدنی به دلیل تهدیدات جدی امنیتی از افغانستان فرار کرده اند.
در همین حال ، افغانستان هر ساله رکوردهای جدیدی را در مورد مرگ روزنامه نگاران و فعالان رسانه ای و جامعه مدنی ثبت می کند. سال گذشته اوضاع بدتر شد. در نتیجه سازش بین ایالات متحده و طالبان ، کشتار هدفمند روزنامه نگاران و فعالان رسانه ای به شدت افزایش یافته است. در سال جدید ، اولین مرگ یک روزنامه نگار در افغانستان ثبت شد. اتفاقی که نشان می دهد اوضاع چقدر وحشتناک و رقت انگیز است.
در چنین شرایطی ، تقریباً هیچ حمایت مسئولانه ای از روزنامه نگاران وجود ندارد. دولت یا بیشتر درگیر مشکلات و بحران های مهم امنیتی است و نمی تواند با تهدیدهای علیه روزنامه نگاران مقابله کند ، یا آزادی بیان و امنیت روزنامه نگاران و فعالان رسانه ای دیگر برای آن اولویت اصلی نیست.
ناامیدکننده تر ، کسانی که به جرم قتل روزنامه نگاران دستگیر شدند هرگز تحت پیگرد قانونی قرار نمی گیرند. درست مثل برخورد با دیگر افرادی که به قتل های بزرگ ، انفجارهای گسترده و حملات تروریستی خونین متهم شده اند.
به عنوان مثال ، در یک مورد ، دادستان ارشد ادعا کرد که قاتلان یک روزنامه نگار در یک شبکه تلویزیونی خصوصی در قندهار به اعدام محکوم شده اند. اما سفارت آمریكا این ادعاها را رد كرد و گفت كه آنها هرگز محاكمه نشده اند.
این تنها مورد در این زمینه نیست و موارد بسیار غلیظی در قفسه های پلیس ، دادسرا و دادگاه ها وجود دارد و هیچ کس نمی خواهد آنها را مورد بررسی قرار دهد.
در همین حال ، روزنامه نگاران برای آزادی و جمهوری می جنگند. آنها در معرض خطر جان خود در خطرناک ترین کشور جهان برای روزنامه نگاران ، بیش از هر نیرو دیگری در این مسیر هزینه و فداکاری می کنند. در 20 سال گذشته ده ها روزنامه نگار کشته شده اند. بنابراین مناسب نیست که آنها را به نام صلح با طالبان مورد آزار و اذیت قرار داده و آنها را به عنوان بخشی از یک معامله غیر صادقانه قربانی کنیم.
تهدیدها و ترورهای روزنامه نگاران امروز به سادگی با زمان جنگ داخلی و حکومت طالبان قابل مقایسه است. بر این اساس ، آنها مجبور می شوند از فقر و ترس فرار کنند و به کشورهای دیگر پناه ببرند. بعضی از آنها ممکن است بمیرند. اما گروه بزرگی به دلیل مشکلات مالی ، انگ های ایدئولوژیک و برچسب های امنیتی قادر به پناهندگی نخواهند بود.
این ضربه مهلکی است بر پیکر آزادی به طور کلی و آزادی بیان به طور خاص. آنچه در طی دو دهه گذشته با تلفات روزنامه نگاران و هزینه های هنگفت رسانه ای در برابر حمله مرگبار تروریست ها و سایر دشمنان آزادی در داخل و خارج دولت افغانستان به دست آمده و حفظ شده است.
با این حال ، وضعیت وخیم کنونی نشان می دهد که روزنامه نگاران تنها مانده و بیش از هر زمان دیگر مورد حمایت قرار نمی گیرند. بسیاری از کشته شدگان در دو ماه گذشته گفتند که قبل از کشته شدن تهدید شده اند و از دولت درخواست کمک کرده اند. اما آنها عملاً پاسخی دریافت نکردند. این نشان می دهد که دولت حمایت از رسانه ها را نیز متوقف کرده است.
در همین حال ، اتخاذ برخی سیاست های جنجالی مانند برکناری سخنگوی استان ، جریان آزاد اطلاعات را مختل کرده و آزادی بیان را محدود کرده است. بر این اساس ، دولت به بخشی از چالش امنیت و آزادی روزنامه نگاران تبدیل شده است.
به این ترتیب روزنامه نگاران چاره ای جز فرار ندارند. زیرا وقتی تروریسم به نام صلح توجیه می شود و آزادی بیان به نام مبارزه با اخبار جعلی محدود می شود ، روزنامه نگاران با تمام ابزارها ، قلم ها ، کاغذها و دوربین های خود مجبور می شوند صحنه را به نفع تروریست ها ، طالبان ، اقتدارگرا ، دیکتاتورها جاه طلبی های ظهورآمیز و جاه طلبانه ضد آزادی.
نرگس اعتماد – جمهوری
[ad_2]