[ad_1]
زلمای خلیل زاد به كنگره آمریكا گفت كه پیش بینی های پیشروی سریع نیروهای طالبان و سقوط آنها در كابل پس از عقب نشینی نیروهای خارجی بدبینانه است.
وی گفت: “من شخصاً فکر می کنم گفتن اینکه نیروهای آنها (ارتش افغانستان) منحل شده و طالبان کنترل فوری دارند اشتباه است.”
در این جلسه ، اعضای کنگره ایالات متحده ابراز نگرانی عمیق خود را از تصمیم جو بایدن برای عقب نشینی همه نیروها تا ماه سپتامبر به هرج و مرج و تشدید جنگ داخلی اعلام کردند.
مایکل مک کال یک ارشد جمهوری خواه گفت: “تقریباً قطعی به نظر می رسد که طالبان تلاش می کنند کشور را فتح کنند ، پس از خروج ما و بازگشت به آنجا قبل از 11 سپتامبر.”
خلیل زاد استدلال می کند که طالبان برای بدست آوردن مشروعیت بین المللی دلیلی دارند که به دنبال یک راه حل مذاکره ای باشند ، نه یک پیروزی نظامی.
فرستاده صلح آمریكا در افغانستان به شدت از یك توافق تاریخی شرم آور دفاع می كند. او حتی برای این منظور بی پروا به دروغ متوسل شد. خلیل زاد ، تحت فشار شدید ناشی از ترس در مورد اثرات مخرب توافق نامه دوحه و تصمیم بایدن برای عقب نشینی همه سربازان آمریکایی از افغانستان با عجله ، همچنان به توجیه معیارهای دوگانه خود ، عمدتا برای توجیه مفاد خطرناک توافق نامه دوحه ادامه می دهد. یا سهواً برای تسهیل مسیر طالبان در رسیدن به اهدافش در کنترل افغانستان.
وی ضمن رد ارزیابی از نتایج ویرانگر عقب نشینی نیروهای خارجی تحت توافق نامه دوحه ، گفت اوضاع در حال حاضر به سرعت در حال تبدیل شدن به یک جنگ داخلی تمام عیار است. بدون اغراق ، بسیاری از مناطق استراتژیک یا درگیر درگیری های شدیدی هستند و یا در محاصره طالبان هستند و خطر حملات این گروه وجود دارد.
از سوی دیگر ، طالبان در حال کاهش حلقه ناامنی در مناطق اطراف پایتخت کابل هستند. به گفته بسیاری از تحلیل گران نظامی ، این اقدام با هدف “تسخیر کابل” انجام می شود و این برنامه احتمالاً برای مرحله پس از خروج کامل نیروهای خارجی در نظر گرفته شده است.
بنابراین ، علی رغم خوش بینی مشکوک خلیل زاد ، که متمرکز بر دفاع از توافق رسوا با قطر و توجیه خشونت جنون آمیز طالبان است ، واقعیت های زمین بسیار ناامید کننده و ترسناک است.
خلیل زاد ادعا می کند که طالبان برای دستیابی به مشروعیت بین المللی و حذف رهبران خود از فهرست تحریم های سازمان ملل می خواهند به توافق سیاسی و مدنی برسند و خشونت این گروه برای تصرف افغانستان و سرنگونی آن از نظر دولت بدبینانه تلقی می شود و غیرواقعی است.
به گفته بسیاری از منابع ، خلیل زاد پیش از این مذاکرات صلح مستقیم با طالبان را علیرغم ماهیت تروریستی این گروه در نظر جهانیان و سازمان های بین المللی آغاز کرده و متعاقباً یک توافق نامه سیاسی با طالبان امضا کرده است. مشروعیت بین المللی و آنها دیگر مجبور نیستند در ازای مشروعیت بین المللی در روند صلح امتیاز دهند.
موضوع حذف رهبران طالبان از لیست سیاه سازمان ملل نیز پیش از آن که به پایان دادن به خشونت و خصومت طالبان بستگی داشته باشد ، بخشی از پیامدهای توافق نامه دوحه است ، با توجه به اینکه تقریباً همه نیروها عضو دائمی شورای امنیت هستند. تلاش برای ایجاد روابط دوستانه با طالبان ، به نظر می رسد هیچ مخالفت جدی با این موضوع وجود ندارد.
نگرانی جدی دیگر این است که نیروهای امنیتی افغانستان پس از خروج کامل نیروهای خارجی و تعلیق یا کاهش کمک ها ، در برابر حملات سنگین گروههای تروریستی از جمله طالبان مقاومت نخواهند کرد و در نتیجه دهه 1970 تکرار خواهد شد. و ارتش سقوط خواهد کرد
با این حال ، خلیل زاد با توجیه اغوا کننده ای می گوید که هشدارهای بدبینانه نباید روحیه ارتش افغانستان را تضعیف کرده و قدرت آنها را از بین ببرد؛ اما این بهانه واقعیت را تغییر نمی دهد و به گفته یک سناتور آمریکایی ، حمایت از صلح نباید منجر به نادیده گرفتن واقعیت شود. زیرا معجزه ای اتفاق نخواهد افتاد.
محمدرضا امینی جمهوری است
[ad_2]